Yaklaşık 14 milyar yıl önce, bildiğimiz her şey Big Bang ile başladı. Ama bunu gerçek bir patlama olarak düşünmek yanlış olmaz. Dünya başladığında, uzay ve zaman ortaya çıktı. Bunu bir patlama olarak tasavvur etmek, zamanın tek bir noktasından başladığını düşündürür ama durum öyle değildir.
Big Bang her yerde aynı anda oldu. Ve astronomlar her yer derken aslında her yeri kastediyorlar. Her şeyin başladığı tek bir nokta yoktu, evrendeki bütün mesafeler sıfırdı yani evrendeki her nokta aslında aynı yerdeydi: Her yer…
Bu yüzden ” evrenin merkezi nerede” gibi bir soruyla karşılaşırsanız, cevabı kolaydır: ” Böyle bir merkez yok.“
Görünür dünya yaklaşık 94 milyar ışıkyılı çapındadır. Bunlar sadece görebildiklerimiz. Sadece görebildiğimiz kısımdan oluştuğunu düşünürsek, kozmosun merkezinde olduğumuzu söyleyebiliriz. Gördüklerimizin, kozmologlar tarafından tanımlanan çok değerli iki özelliği var: İzotropik ve üniform olmak . İzotropik olmak, hangi yöne bakarsanız bakın birebir göründüğü anlamına gelir ve tek tip olması, her yerde en büyük ölçekte bire bir olduğu anlamına gelir.
Bu gerçekler bize, görebildiğimizden çok daha büyük olan bir bütün olarak dünya hakkında fikir veriyor. Artık evrenin ne kadar büyük olduğunu veya tüm kozmosun neye benzediğini bilmiyoruz. bu nedenle evrenin içinde bulunduğumuz parçası diğerlerinden farklı olabilir, özel olabilir veya bütünü temsil edebilir..
En kolay senaryo: Dünya sonsuzdur
Akla gelebilecek en kolay senaryo, evrenin sonsuz olduğudur. Sonsuz bir şeyin merkezi yoktur. Ancak daha zayıf beyinlerimiz sonsuzluk kavramını görselleştirecek şekilde gelişmemiş olsa da, bir şey sonsuza kadar devam ediyorsa, belirli bir merkez noktası olmadığını söyleyebiliriz.
Ancak evrenin sonsuza kadar devam edeceğini ve bir sonu olabileceğini garanti edemeyiz… Dünya ile olan deneyimlerimiz bize, eğer bir şeyin boyutu sonluysa, o zaman bir merkezi vardır, örneğin bir küp veya bir küp düşünebilirsiniz. bir küre.
Ne yazık ki, deneyimimiz evreni bir bütün olarak ifade etmiyor, çünkü en aşina olduğumuz geometri sonlu bir evrenin geometrisi değil. Eğrilik kavramıyla uğraşmak zorundayız ve bir kez daha beynimiz eğriliği üç boyutlu olarak ele alacak şekilde gelişmemiştir.
Sorunlu ama daha kolay bir benzetme yapabiliriz. Maynooth Üniversitesi’nde teorik fizik profesörü Peter ColesIFLScience ile yapılan bir röportajda, “ Bir kürenin yüzeyini düşünürseniz, hepsi bu, kürenin merkezi yoktur. Kürenin merkezi o alanın dışında, değil mi? gerçek olan bu değildedi ve devam etti: “ Bir küreyi üç boyutlu bir uzayda gömülü olarak düşünürsünüz ve merkez o üç boyutlu uzaydadır. Ama her şey iki boyutlu uzaysa, merkezi yoktur.”
Tekrar etmemiz gerekirse… Söylenecek tek şey, evrenin merkezi olmadığıdır. Algılayabildiğimiz kadarıyla, fiziğimiz dört boyutlu uzay-zaman sürekliliği üzerinde çalışıyor. Daha büyük boyutlarda bakıldığında, eğrilik merkezi bir konumu ima edebilir. Ama bir merkezi varsa, bizim anladığımız anlamda evrenimizin bir modülü değildir.
